Ἡ συνείδηση τοῦ ἑλληνισμοῦ

ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ τὴν σοφία πλησιάζει κανεὶς τὸν ἑλληνισμὸ στὴν πραγματική του ταυτότητα, ποὺ δὲν εἶναι φυλετική. Γι’ αὐτὸ ἡ ἀρχαία Ἀθήνα μποροῦσε νὰ λογίζεται Ἑλλὰς Ἑλλάδος, καὶ ἀκόμα βάρβαροι νὰ γίνονται δεκτοὶ στὰ Ἐλευσίνια μυστήρια.

Ἔχουν τὸ ἴδιο αἷμα ὅσοι ἀπολαμβάνουν ὁμογνίων Θεῶν κοινωνίαν, ἐξηγεῖ ὁ Πλάτων.[15]

Τὸ γένος ὁρίζει ἡ ψυχὴ μεγαλώνοντας στὴν ἀγαθὴ ἀκεραιότητα τῆς ὑψηλότερης δυνατῆς νόησης καὶ ὁμόνοιας, ὅταν “ἀρχὴ ὅλων τῶν ἀγαθῶν γιὰ Θεοὺς καὶ ἀνθρώπους εἶναι ἡ ἀλήθεια”[16]

Ἂν σήμερα νοιώθουν μερικοὶ ‘ἄβολα’, ὥστε νὰ ζητοῦν ἀκόμη καὶ ἐγκατάλειψη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ‘μειωμένοι’ ποὺ ὁ Χριστὸς γεννήθηκε Ἑβραῖος, αὐτὸ ἀποδεικνύει πὼς δὲν εἶναι περισσότερο ἀλλὰ λιγώτερο Ἕλληνες.

[15] Πλάτωνος, Νόμοι 729c.
[16] Πλάτωνος, Νόμοι 730c.

http://www.ellopos.gr/default.asp