Όλα ξεκίνησαν στο μακρινό παρελθόν την εποχή του βασιλιά Ήλου.
Ο Ήλος ήταν ένας βασιλιάς στην περιοχή της Μέσης Ανατολής που οι αρχαίοι Έλληνες του έδωσαν την επωνυμία Κρόνο.
Δείτε για λεπτομέρειες εδώ.
Ο Κρόνος είχε για σύμβουλο τον Τάαυτο έναν θεολόγο/φιλόσοφο της εποχής που οι Έλληνες τον ονόμασαν Ερμή Τρισμέγιστο.
Ο Τάαυτος ήταν αυτός που θέσπισε την λατρεία του φιδιού ή αλλιώς δράκου για λεπτομέρειες εδώ.
Ο Ήλος επαναστάτησε στον πατέρα του βασιλιά και οι σύμμαχοι του στην μάχη εναντίων του ήταν οι λεγόμενοι Ελοχίμ. (Η προφορά του Ελληνικού Ήλου στην περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι Ελ και οι σύμμαχοι του για αυτό ονομάστηκαν Ελ-οχίμ).
Οι λαοί της Μέσης Ανατολής και Αιγύπτου ασπάζονται την οφιολατρία και την λατρεία του Ελ δλδ του Ήλου που θεωρήθηκε Θεός.
Αυτά τα μαθαίνουμε από την Φοινικική Ιστορία του Ειρηναίου του Βύβλιου.
Η ιστορία στην Μεσόγειο από ότι φαίνεται ήταν με αρκετές μάχες μεταξύ των λαών του Αιγαίου και της Μέσης Ανατολής και της Μικράς Ασίας.
Οι Έλληνες περιγράφουν την πτώση του βασιλιά Ήλου δλδ του Κρόνου από τον Δία.
Αν και ο μύθος έχει πολλές ερμηνείες από φυσικές, μεταφυσικές κτλ έχει και την μυθιστορική του εκδοχή.
Κατά την μυθιστορία λοιπόν, δλδ την ιστορία που βασίζεται σε μυθικά γεγονότα και που δεν καταγράφονται πλήρως στην ιστορία, οι Έλληνες πολέμησαν τους λαούς της Μέσης Ανατολής και Μικράς Ασίας και ανέτρεψαν τον βασιλιά Ήλο.
Η νίκη των Ελλήνων έναντι των λαών της Μέσης Ανατολής μυθολογήθηκε σαν νίκη του Δία έναντι του Κρόνου. Η Τιτανομαχία με άλλα λόγια ήταν η νίκη των Ελλήνων εναντίων του Ελ και των Ελοχίμ, σημειώστε ότι μιλάω ιστορικά βάσει της Φοινικικής Ιστορίας και όχι θεολογικά
Αν πάμε λίγο μπροστά στην ιστορία κάποια στιγμή μαθαίνουμε ότι κάποιος με το μυθολογικό όνομα Τυφώνας κατηγορεί τους Θεούς για την ήτα των Τιτάνων δλδ των Ελοχίμ των συμμάχων του Ελ-Ήλου-Κρόνου και κατατροπώνει τους Θεούς που καταφεύγουν στην Αίγυπτο και τελικά τον νικάν με πολύ κόπο.
Εδώ ίσως με τον μύθο του Τυφώνα έχουμε κάποιο άλλο μυθιστορικό γεγονός μάχης Ελλήνων και λαών Μέσης Ανατολής δλδ δυνάμεων Ελλήνων του Διός και δυνάμεων των υπερασπιστών των Ελοχίμ των συμμάχων του Ήλου.
Στο σημείο αυτό λοιπόν ξεκινά η μυθολογία των Δράκων όχι πλέον θεολογικά από την παρατήρηση του Τάαυτου για το φίδι αλλά από την μυθολογία των Ελλήνων να περιγράφουν τους λαούς με θρησκεία την οφιολατρεία και εχθρούς των Ελλήνων σαν Δράκους.
Οπότε πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό της θεολογίας του Δράκου που μέρη αυτής χρησιμοποίησαν και οι αρχαίοι Έλληνες όπως στο Κηρύκειο του Ερμού κτλ και στην μυθολογία των λαών Δράκων.
Εδώ υπάρχει μια λίστα με όλους τους Δράκους στην αρχαία Ελληνική μυθολογία.
Αν δείτε τους μυθολογικούς γονείς κάθε ενός και τον τόπο που υπήρχε οι περισσότεροι είναι απόγονοι του Τυφώνα δλδ του λαού που υπερασπίστηκε τους Ελοχίμ και είχαν σαν θρησκεία την οφιολατρία και ο τόπος καταγωγής ή εξέλιξης του μύθου είναι η Μικρά Ασία και η Μέση Ανατολή.
Επίσης άνθρωποι που ήρθαν στα ενδότερα της Ελλάδας και συνέχιζαν να έχουν στην λατρεία τους μέρη της τότε αρχαίας οφιολατρίας
Αυτά τα αναφέρω για να λυθεί η απορία που πιθανώς μπορεί να σχηματίστηκε από το άρθρο Η φύση του Δράκοντα η λατρεία του φιδιού στο οποίο περιγράφω την δύναμη της Ζωής της Αναγέννησης και του Έρωτα με βάση τον δράκο σαν όπλο του Δία τον κεραυνό. Δλδ θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει “Πώς γίνεται οι Έλληνες να έχουν στοιχεία οφιολατρίας και μάλιστα ο Ερμής ή ο Δίας και ταυτόχρονα στην μυθολογία να καταπολεμάν Δράκους;”
Η παρατήρηση του Τάαυτου είναι πολύ σωστή και κάποια χρονική στιγμή και αρχαίοι Έλληνες έλαβαν τον συμβολισμό του Δράκου σαν πολιτισμικό δάνειο στην θεολογία και μυθολογία τους.
Αλλά οι ιστορικές συγκυρίες επικράτησης των λαών μετέτρεψαν τον συμβολισμό και την θεολογία του Τάαυτου σε περιγραφή των Δράκων ως των λαών εχθρών των Ελλήνων με καταγωγή την Μέση Ανατολή και θρησκεία την οφιολατρία.
http://mysticsongs.wordpress.com/
Ο Ήλος ήταν ένας βασιλιάς στην περιοχή της Μέσης Ανατολής που οι αρχαίοι Έλληνες του έδωσαν την επωνυμία Κρόνο.
Δείτε για λεπτομέρειες εδώ.
Ο Κρόνος είχε για σύμβουλο τον Τάαυτο έναν θεολόγο/φιλόσοφο της εποχής που οι Έλληνες τον ονόμασαν Ερμή Τρισμέγιστο.
Ο Τάαυτος ήταν αυτός που θέσπισε την λατρεία του φιδιού ή αλλιώς δράκου για λεπτομέρειες εδώ.
Ο Ήλος επαναστάτησε στον πατέρα του βασιλιά και οι σύμμαχοι του στην μάχη εναντίων του ήταν οι λεγόμενοι Ελοχίμ. (Η προφορά του Ελληνικού Ήλου στην περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι Ελ και οι σύμμαχοι του για αυτό ονομάστηκαν Ελ-οχίμ).
Οι λαοί της Μέσης Ανατολής και Αιγύπτου ασπάζονται την οφιολατρία και την λατρεία του Ελ δλδ του Ήλου που θεωρήθηκε Θεός.
Αυτά τα μαθαίνουμε από την Φοινικική Ιστορία του Ειρηναίου του Βύβλιου.
Η ιστορία στην Μεσόγειο από ότι φαίνεται ήταν με αρκετές μάχες μεταξύ των λαών του Αιγαίου και της Μέσης Ανατολής και της Μικράς Ασίας.
Οι Έλληνες περιγράφουν την πτώση του βασιλιά Ήλου δλδ του Κρόνου από τον Δία.
Αν και ο μύθος έχει πολλές ερμηνείες από φυσικές, μεταφυσικές κτλ έχει και την μυθιστορική του εκδοχή.
Κατά την μυθιστορία λοιπόν, δλδ την ιστορία που βασίζεται σε μυθικά γεγονότα και που δεν καταγράφονται πλήρως στην ιστορία, οι Έλληνες πολέμησαν τους λαούς της Μέσης Ανατολής και Μικράς Ασίας και ανέτρεψαν τον βασιλιά Ήλο.
Η νίκη των Ελλήνων έναντι των λαών της Μέσης Ανατολής μυθολογήθηκε σαν νίκη του Δία έναντι του Κρόνου. Η Τιτανομαχία με άλλα λόγια ήταν η νίκη των Ελλήνων εναντίων του Ελ και των Ελοχίμ, σημειώστε ότι μιλάω ιστορικά βάσει της Φοινικικής Ιστορίας και όχι θεολογικά
Αν πάμε λίγο μπροστά στην ιστορία κάποια στιγμή μαθαίνουμε ότι κάποιος με το μυθολογικό όνομα Τυφώνας κατηγορεί τους Θεούς για την ήτα των Τιτάνων δλδ των Ελοχίμ των συμμάχων του Ελ-Ήλου-Κρόνου και κατατροπώνει τους Θεούς που καταφεύγουν στην Αίγυπτο και τελικά τον νικάν με πολύ κόπο.
Εδώ ίσως με τον μύθο του Τυφώνα έχουμε κάποιο άλλο μυθιστορικό γεγονός μάχης Ελλήνων και λαών Μέσης Ανατολής δλδ δυνάμεων Ελλήνων του Διός και δυνάμεων των υπερασπιστών των Ελοχίμ των συμμάχων του Ήλου.
Στο σημείο αυτό λοιπόν ξεκινά η μυθολογία των Δράκων όχι πλέον θεολογικά από την παρατήρηση του Τάαυτου για το φίδι αλλά από την μυθολογία των Ελλήνων να περιγράφουν τους λαούς με θρησκεία την οφιολατρεία και εχθρούς των Ελλήνων σαν Δράκους.
Οπότε πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό της θεολογίας του Δράκου που μέρη αυτής χρησιμοποίησαν και οι αρχαίοι Έλληνες όπως στο Κηρύκειο του Ερμού κτλ και στην μυθολογία των λαών Δράκων.
Εδώ υπάρχει μια λίστα με όλους τους Δράκους στην αρχαία Ελληνική μυθολογία.
Αν δείτε τους μυθολογικούς γονείς κάθε ενός και τον τόπο που υπήρχε οι περισσότεροι είναι απόγονοι του Τυφώνα δλδ του λαού που υπερασπίστηκε τους Ελοχίμ και είχαν σαν θρησκεία την οφιολατρία και ο τόπος καταγωγής ή εξέλιξης του μύθου είναι η Μικρά Ασία και η Μέση Ανατολή.
Επίσης άνθρωποι που ήρθαν στα ενδότερα της Ελλάδας και συνέχιζαν να έχουν στην λατρεία τους μέρη της τότε αρχαίας οφιολατρίας
Αυτά τα αναφέρω για να λυθεί η απορία που πιθανώς μπορεί να σχηματίστηκε από το άρθρο Η φύση του Δράκοντα η λατρεία του φιδιού στο οποίο περιγράφω την δύναμη της Ζωής της Αναγέννησης και του Έρωτα με βάση τον δράκο σαν όπλο του Δία τον κεραυνό. Δλδ θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει “Πώς γίνεται οι Έλληνες να έχουν στοιχεία οφιολατρίας και μάλιστα ο Ερμής ή ο Δίας και ταυτόχρονα στην μυθολογία να καταπολεμάν Δράκους;”
Η παρατήρηση του Τάαυτου είναι πολύ σωστή και κάποια χρονική στιγμή και αρχαίοι Έλληνες έλαβαν τον συμβολισμό του Δράκου σαν πολιτισμικό δάνειο στην θεολογία και μυθολογία τους.
Αλλά οι ιστορικές συγκυρίες επικράτησης των λαών μετέτρεψαν τον συμβολισμό και την θεολογία του Τάαυτου σε περιγραφή των Δράκων ως των λαών εχθρών των Ελλήνων με καταγωγή την Μέση Ανατολή και θρησκεία την οφιολατρία.
http://mysticsongs.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου