ο Απολλωνιος ο Τυανευς ηταν ενα απο τα πιο αξιοπεριεργα προσωπα που
εμφανιστηκαν ποτε στον κοσμο. Γεννηθηκε στα Τυανα της καπαδοκιας, στις
αρχες του πρωτου αιωνα και στα δεκαξι του χρονια εγινε ενας θερμος
οπαδος του Πυθαγορα απαρνουμενος το κρασι και τις επιθυμιες της σαρκας.
Περπατουσε ξυπολητος, αφησε μακρια τα μαλλια και τα γενεια του και εντυνε το σωμα του μονο με λινα.
Λιγο αργοτερα εγκατασταθηκε στο ναο του Ασκληπιου, οπου πολλοι αρρωστοι προσερχονταν για να τους θεραπευσει.
Φτανοντας στην ενηλικιωση, εδωσε μερος της περιουσιας του στον μεγαλυτερο αδελφο του και μοιρασε ενα αλλο μερος της περιουσιας του στους φτωχους συγγενεις του ενω ο ιδιος κρατησε ενα πολυ μικρο μεριδιο μονο.
Εζησε εξι χρονια χωρις να βγαλει λεξη απο το στομα του, ταξιδεψε πολυ κι ασκουσε το επαγγελμα του νομοθετη. Επίσης καταλαβαινε ολες τις γλωσσες χωρις να τις εχει μελετησει.
Ειχε την εκπλητικη ικανοτητα να μπορει να γνωριζει κατι που συνεβαινε σε μια μακρινη αποσταση, και λενε οτι τη μερα που ο αυτοκρατορας Δομιτιανος δολοφονηθηκε με μαχαιρι ο Απολλωνιος που βρισκοταν σε μακρινη αποσταση μεσα στην αγορα της πολης φωναξε: "χτυπα, χτυπα, εγινε, ο τυραννος δεν υπαρχη πια".
Καταλαβαινε τη γλωσσα των πουλιων, κατεκρινε τον χορο και αλλες διασκεδασεις αυτου του ειδους και συνιστουσε φιλανθρωπια και ελεος. Ταξιδεψε σε ολες σχεδον τις χωρες του κοσμου, και πεθανε σε πολυ μεγαλη ηλικια. Η ζωη του περιγραφεται με λεπτομερειες απο τον Φιλοστρατο, οπου περιεχει παρα πολλες αφηγησεις.
Ειναι πολλοι αυτοι οι οποιοι παραλληλιζουν τα θαυματα αυτου του ανθρωπου, με αυτα του Χριστου. Δεν μπορει να αρνηθει κανεις οτι αυτος ο φιλοσοφος ελαβε πολυ μεγαλες τιμες, τοσο στη διαρκεια της ζωης του, οσο και μετα το θανατο του και οτι η φημη του συνεχισε να επιζει. Εγραψε τεσσερα βιβλια πανω στην αστρολογια και μια πραγματεια για τις θυσιες, δειχνοντας τι θα πρεπει να προσφερονται στην θεοτητα.
Δεν θα πρεπει να παραλειψουμε ενα περιστατικο το οποιο συμβαλλει στην τιμη αυτου του σεβαστου προσωπου. Αναφερεται οτι ο Αυρηλιος ειχε παρει την αποφαση που την ειχε διακηρυξει και δημοσια να γκρεμισει την πολη των Τυανων αλλα ο Απολλωνιος, ο αληθινος φιλος των θεων, του εμφανιστηκε με τη συνηθισμενη του μορφη καθως ξεκουραζοταν μονος του μεσα στη σκηνη του και του ειπε "Αυρηλιε αν θελεις να κυβερνας, μη σκεφεσαι την καταστροφη των συμπολιτων μου. Αυριληε, αν θελεις να εισαι νικητης, απεφυγε να χυσεις αιμα αθωων, Αυρηλιε αν θελεις να εισαι κατακτητης να εχεις συμπονοια και ελεος." Ο Αυρηλιος καθως γνωρισε απο τα χαρακτηριστικα του τον αρχαιο φιλοσοφο εχοντας δει την εικονα του σε διαφορους ναους, ορκιστηκε να του στησει ενα ναο με αγαλματα, κι αλλαξε την αποφαση του να καταστρεψει τα Τυανα...αυτη την αφηγηση την εχουμε απο ανθρωπους με εγκυροτητα... και πιστευουμε στην αληθεια της, γιατι ποιος ηταν περισσοτερο αγιος, σεβαστος, ευγενης και θειος ανθρωπος απο τον Απολλωνιο; Επανεφερε στη ζωη νεκρους, και εκανε πολλα πραγματα περα απο την ανθρωπινη δυναμη..
Τελος οι κατοικοι των Τυανων εχτισαν ενα ναο στον Απολλωνιο μετα τον θανατο του. Το αγαλμα του υψωθηκε σε πολλους ναους. Ο αυτοκρατορας Αδριανος μαζεψε οσα απο τα γραπτα του μπορεσε και τα φυλαξε με προσοχη στο παλατι του στο Αντιον, μαζι με ενα σπανιο και μικρο βιβλιο αυτου του φιλοσοφου, που αφορουσε το μαντειο του Τροφωνιου.. αυτο το μικρο βιβλιο μπορουσε κανεις να το δει στο Αντιον κατα την εποχη του Φιλοστρατου και τιποτα δεν εκανε αυτη τη μικρη πολη τοσο ξακουστη, οσο αυτο το σπανιο και περιεργο βιβλιο του Απολλωνιου...
http://anihneftes.forumotion.com/
Περπατουσε ξυπολητος, αφησε μακρια τα μαλλια και τα γενεια του και εντυνε το σωμα του μονο με λινα.
Λιγο αργοτερα εγκατασταθηκε στο ναο του Ασκληπιου, οπου πολλοι αρρωστοι προσερχονταν για να τους θεραπευσει.
Φτανοντας στην ενηλικιωση, εδωσε μερος της περιουσιας του στον μεγαλυτερο αδελφο του και μοιρασε ενα αλλο μερος της περιουσιας του στους φτωχους συγγενεις του ενω ο ιδιος κρατησε ενα πολυ μικρο μεριδιο μονο.
Εζησε εξι χρονια χωρις να βγαλει λεξη απο το στομα του, ταξιδεψε πολυ κι ασκουσε το επαγγελμα του νομοθετη. Επίσης καταλαβαινε ολες τις γλωσσες χωρις να τις εχει μελετησει.
Ειχε την εκπλητικη ικανοτητα να μπορει να γνωριζει κατι που συνεβαινε σε μια μακρινη αποσταση, και λενε οτι τη μερα που ο αυτοκρατορας Δομιτιανος δολοφονηθηκε με μαχαιρι ο Απολλωνιος που βρισκοταν σε μακρινη αποσταση μεσα στην αγορα της πολης φωναξε: "χτυπα, χτυπα, εγινε, ο τυραννος δεν υπαρχη πια".
Καταλαβαινε τη γλωσσα των πουλιων, κατεκρινε τον χορο και αλλες διασκεδασεις αυτου του ειδους και συνιστουσε φιλανθρωπια και ελεος. Ταξιδεψε σε ολες σχεδον τις χωρες του κοσμου, και πεθανε σε πολυ μεγαλη ηλικια. Η ζωη του περιγραφεται με λεπτομερειες απο τον Φιλοστρατο, οπου περιεχει παρα πολλες αφηγησεις.
Ειναι πολλοι αυτοι οι οποιοι παραλληλιζουν τα θαυματα αυτου του ανθρωπου, με αυτα του Χριστου. Δεν μπορει να αρνηθει κανεις οτι αυτος ο φιλοσοφος ελαβε πολυ μεγαλες τιμες, τοσο στη διαρκεια της ζωης του, οσο και μετα το θανατο του και οτι η φημη του συνεχισε να επιζει. Εγραψε τεσσερα βιβλια πανω στην αστρολογια και μια πραγματεια για τις θυσιες, δειχνοντας τι θα πρεπει να προσφερονται στην θεοτητα.
Δεν θα πρεπει να παραλειψουμε ενα περιστατικο το οποιο συμβαλλει στην τιμη αυτου του σεβαστου προσωπου. Αναφερεται οτι ο Αυρηλιος ειχε παρει την αποφαση που την ειχε διακηρυξει και δημοσια να γκρεμισει την πολη των Τυανων αλλα ο Απολλωνιος, ο αληθινος φιλος των θεων, του εμφανιστηκε με τη συνηθισμενη του μορφη καθως ξεκουραζοταν μονος του μεσα στη σκηνη του και του ειπε "Αυρηλιε αν θελεις να κυβερνας, μη σκεφεσαι την καταστροφη των συμπολιτων μου. Αυριληε, αν θελεις να εισαι νικητης, απεφυγε να χυσεις αιμα αθωων, Αυρηλιε αν θελεις να εισαι κατακτητης να εχεις συμπονοια και ελεος." Ο Αυρηλιος καθως γνωρισε απο τα χαρακτηριστικα του τον αρχαιο φιλοσοφο εχοντας δει την εικονα του σε διαφορους ναους, ορκιστηκε να του στησει ενα ναο με αγαλματα, κι αλλαξε την αποφαση του να καταστρεψει τα Τυανα...αυτη την αφηγηση την εχουμε απο ανθρωπους με εγκυροτητα... και πιστευουμε στην αληθεια της, γιατι ποιος ηταν περισσοτερο αγιος, σεβαστος, ευγενης και θειος ανθρωπος απο τον Απολλωνιο; Επανεφερε στη ζωη νεκρους, και εκανε πολλα πραγματα περα απο την ανθρωπινη δυναμη..
Τελος οι κατοικοι των Τυανων εχτισαν ενα ναο στον Απολλωνιο μετα τον θανατο του. Το αγαλμα του υψωθηκε σε πολλους ναους. Ο αυτοκρατορας Αδριανος μαζεψε οσα απο τα γραπτα του μπορεσε και τα φυλαξε με προσοχη στο παλατι του στο Αντιον, μαζι με ενα σπανιο και μικρο βιβλιο αυτου του φιλοσοφου, που αφορουσε το μαντειο του Τροφωνιου.. αυτο το μικρο βιβλιο μπορουσε κανεις να το δει στο Αντιον κατα την εποχη του Φιλοστρατου και τιποτα δεν εκανε αυτη τη μικρη πολη τοσο ξακουστη, οσο αυτο το σπανιο και περιεργο βιβλιο του Απολλωνιου...
Μέσα από το έργο του Φιλοστράτου για τον βίο του Απολλώνιου του Τυανέα, μπορούμε να γνωρίσουμε τον Μέγα Άνθρωπο ,Απολλώνιο.
Η εντολή για τη συγγραφή του σχετικού βίου, ως είδος απολογητικής λογοτεχνίας, δόθηκε από την αυτοκράτειρα Ιουλία Δόμνα, σύζυγο του Σεπτιμίου Σεβήρου. Βασίζεται στα απομνημονεύματα του Δάμιδος, ο οποίος ήταν από τους πιο πιστούς μαθητές του Απολλώνιου. Ο Φιλόστρατος ανήκε στο περιβάλλον της αυτοκράτειρας, η οποία ήταν λάτρης του Ηλίου σύμφωνα με την οικογενειακή της παράδοση. Κατά συνέπεια το έργο γράφεται στο πνεύμα της κατευθυνόμενης και επιχορηγούμενης αυλικής αυτοκρατορικής λογοτεχνίας. Ο στόχος ήταν να προβληθεί ο Απολλώνιος ο Τυανέας ως το νεοπυθαγόρειο θρησκευτικό αντίρροπο του Χριστού και συνακόλουθα η ηλιολατρεία έναντι του Χριστιανισμού.
Βιβλίο 3 εδάφιο 15
Το ταξίδι του Απολλωνίου στην Ινδία, όπου διηγείται για τις υπερφυσικές ιδιότητες των Ινδών σοφών.Εκφράζει το θαυμασμό του όπως :
«να κατοικούν πάνω στη γη χωρίς να είναι πάνω της», «να είναι περιτοιχισμένοι χωρίς να έχουν τείχη», «χωρίς να έχουν τίποτα, να έχουν τα πάντα». Ο Φιλόστρατος συμπληρώνει επίσης ότι οι Ινδοί γυμνοσοφιστές δεν αγγίζουν την γη. Η πράξη τους αυτή δεν αποσκοπεί σε επίδειξη θαύματος, αλλά θεωρείται απόδειξη σεβασμού προς το θεό. Κατά τον ίδιο τρόπο, όλες οι πράξεις τους επενδύονται την ιερή ευλάβεια.
Βιβλίο 5 εδάφιο 22
«Οι άνθρωποι θεωρούνται ευτυχέστεροι για τον εαυτό τους ή τα υπάρχοντά τους;»
Στο εδάφιο αυτό ο Απολλώνιος μας φανερώνει την ηθική που τον διέπει. Με αφορμή το χτίσιμο ενός επιβλητικού σπιτιού στη Ρόδο από κάποιον νεόπλουτο, ασκεί την κριτική του σε σχέση με το μεγάλο και το μνημειώδες. Μετά την ολοφάνερα υλιστική απάντηση του νέου που θεώρησε τα πλούτη υπεράνω όλων των άλλων, ο Απολλώνιος του είπε ότι στην πραγματικότητα δεν του ανήκε το σπίτι, αλλά ότι αυτός ανήκε σε εκείνο.
Βιβλίο 8 εδάφια 7 & 8
Ο Απολλώνιος απολογείται ενώπιον του αυτοκράτορα Δομιτιανού προκειμένου να αποκρούσει την κατηγορία περί μαγείας που του προσάπτουν. Αφορούσε τη σωτηρία της Εφέσου από το λοιμό. Εδώ, είναι σαν να μιλά ο ίδιος ο Φιλόστρατος, που προασπίζεται την «αγιότητα» του Τυανέα.
Τα χαρακτηριστικά της μαγείας και της μαντείας που αποδίδονται στον Απολλώνιο μεταπλάθονται σε στοιχεία σοφίας, παιδείας και του διαιτολογικού τρόπου των νεοπυθαγορείων.
Στην απολογία του χρησιμοποιεί παραδείγματα άλλων σοφών,όπως του Δημόκριτου που ελευθέρωσε τους Αβδηρίτες από το λοιμό, του Σοφοκλή για τον οποίο λέγονταν ότι μάγεψε τους ανέμους. Στη συνέχεια έγινε μνεία στον Εμπεδοκλή, ο οποίος λέγεται ότι σταμάτησε τα βαριά σύννεφα πάνω από την πόλη του Ακράγαντα. Ακόμη, παρατίθεται το όνομα του Σωκράτη, καθώς και εκείνα των Ίωνων φιλοσόφων, ώσπου σε κάποια στιγμή ο Απολλώνιος καταλήγει θέτοντας ένα ρητορικό ερώτημα με προφανή σκοπό να τεκμηριώσει την υπεράσπισή του. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ουδέποτε κατηγορήθηκαν ως μάγοι επειδή γνώριζαν εκ των προτέρων τα γεγονότα. «Γιατί οι θεοί αισθάνονται ό,τι θα συμβεί στο μέλλον, οι άνθρωποι ό,τι γίνεται τώρα και οι σοφοί ό,τι πλησιάζει»
Έτσι, κάνει διάκριση της σοφίας από τη μαγεία, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του ως «Θείο ανήρ».
Βιβλιογραφία
1. Φιλοστράτου "ΒΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ" 3 τόμοι Εκδόσεις Γεωργιάδη
2. Maria Dzielska "ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ" Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ
Η εντολή για τη συγγραφή του σχετικού βίου, ως είδος απολογητικής λογοτεχνίας, δόθηκε από την αυτοκράτειρα Ιουλία Δόμνα, σύζυγο του Σεπτιμίου Σεβήρου. Βασίζεται στα απομνημονεύματα του Δάμιδος, ο οποίος ήταν από τους πιο πιστούς μαθητές του Απολλώνιου. Ο Φιλόστρατος ανήκε στο περιβάλλον της αυτοκράτειρας, η οποία ήταν λάτρης του Ηλίου σύμφωνα με την οικογενειακή της παράδοση. Κατά συνέπεια το έργο γράφεται στο πνεύμα της κατευθυνόμενης και επιχορηγούμενης αυλικής αυτοκρατορικής λογοτεχνίας. Ο στόχος ήταν να προβληθεί ο Απολλώνιος ο Τυανέας ως το νεοπυθαγόρειο θρησκευτικό αντίρροπο του Χριστού και συνακόλουθα η ηλιολατρεία έναντι του Χριστιανισμού.
Βιβλίο 3 εδάφιο 15
Το ταξίδι του Απολλωνίου στην Ινδία, όπου διηγείται για τις υπερφυσικές ιδιότητες των Ινδών σοφών.Εκφράζει το θαυμασμό του όπως :
«να κατοικούν πάνω στη γη χωρίς να είναι πάνω της», «να είναι περιτοιχισμένοι χωρίς να έχουν τείχη», «χωρίς να έχουν τίποτα, να έχουν τα πάντα». Ο Φιλόστρατος συμπληρώνει επίσης ότι οι Ινδοί γυμνοσοφιστές δεν αγγίζουν την γη. Η πράξη τους αυτή δεν αποσκοπεί σε επίδειξη θαύματος, αλλά θεωρείται απόδειξη σεβασμού προς το θεό. Κατά τον ίδιο τρόπο, όλες οι πράξεις τους επενδύονται την ιερή ευλάβεια.
Βιβλίο 5 εδάφιο 22
«Οι άνθρωποι θεωρούνται ευτυχέστεροι για τον εαυτό τους ή τα υπάρχοντά τους;»
Στο εδάφιο αυτό ο Απολλώνιος μας φανερώνει την ηθική που τον διέπει. Με αφορμή το χτίσιμο ενός επιβλητικού σπιτιού στη Ρόδο από κάποιον νεόπλουτο, ασκεί την κριτική του σε σχέση με το μεγάλο και το μνημειώδες. Μετά την ολοφάνερα υλιστική απάντηση του νέου που θεώρησε τα πλούτη υπεράνω όλων των άλλων, ο Απολλώνιος του είπε ότι στην πραγματικότητα δεν του ανήκε το σπίτι, αλλά ότι αυτός ανήκε σε εκείνο.
Βιβλίο 8 εδάφια 7 & 8
Ο Απολλώνιος απολογείται ενώπιον του αυτοκράτορα Δομιτιανού προκειμένου να αποκρούσει την κατηγορία περί μαγείας που του προσάπτουν. Αφορούσε τη σωτηρία της Εφέσου από το λοιμό. Εδώ, είναι σαν να μιλά ο ίδιος ο Φιλόστρατος, που προασπίζεται την «αγιότητα» του Τυανέα.
Τα χαρακτηριστικά της μαγείας και της μαντείας που αποδίδονται στον Απολλώνιο μεταπλάθονται σε στοιχεία σοφίας, παιδείας και του διαιτολογικού τρόπου των νεοπυθαγορείων.
Στην απολογία του χρησιμοποιεί παραδείγματα άλλων σοφών,όπως του Δημόκριτου που ελευθέρωσε τους Αβδηρίτες από το λοιμό, του Σοφοκλή για τον οποίο λέγονταν ότι μάγεψε τους ανέμους. Στη συνέχεια έγινε μνεία στον Εμπεδοκλή, ο οποίος λέγεται ότι σταμάτησε τα βαριά σύννεφα πάνω από την πόλη του Ακράγαντα. Ακόμη, παρατίθεται το όνομα του Σωκράτη, καθώς και εκείνα των Ίωνων φιλοσόφων, ώσπου σε κάποια στιγμή ο Απολλώνιος καταλήγει θέτοντας ένα ρητορικό ερώτημα με προφανή σκοπό να τεκμηριώσει την υπεράσπισή του. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ουδέποτε κατηγορήθηκαν ως μάγοι επειδή γνώριζαν εκ των προτέρων τα γεγονότα. «Γιατί οι θεοί αισθάνονται ό,τι θα συμβεί στο μέλλον, οι άνθρωποι ό,τι γίνεται τώρα και οι σοφοί ό,τι πλησιάζει»
Έτσι, κάνει διάκριση της σοφίας από τη μαγεία, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του ως «Θείο ανήρ».
Βιβλιογραφία
1. Φιλοστράτου "ΒΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ" 3 τόμοι Εκδόσεις Γεωργιάδη
2. Maria Dzielska "ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ" Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου