Το πιο αγαπημένο μου θέμα συζήτησης, είναι η φιλοσοφία. Πολλοί με ρωτούν ποιος είναι ο αγαπημένος μου φιλόσοφος. Η αλήθεια είναι ότι μαγνητίζομαι από τη Σωκρατική απλότητα του Πλάτωνος, αλλά παράλληλα βλέπω ευμενώς την θετικότητα του Αριστοτέλη, χωρίς να εξαιρώ και τους άλλους μεγάλους φιλοσόφους της αρχαιότητας (Πυθαγόρα, Διομήδη, Ηράκλειτο, κοκ). Εν τούτοις, το φιλοσοφικό ρεύμα που με παρασύρει, είναι αυτό του Χάους.
Κατά τα κοινώς λεγόμενα, το Χάος έχει ταυτιστεί με την Αταξία. Αυτό, ως ένα σημείο είναι σωστό, δεδομένου ότι το Χάος δεν ακολουθεί (φαινομενικά τουλάχιστον) μία τακτική πορεία. Από την άλλη όμως, δεν ακολουθεί και άτακτη. Τι εννοώ; Στον κόσμο μας, υπάρχουν τέσσερεις δυνάμεις που ενεργούν:
Η Τάξη
Η Αταξία
Το Χάος και
Οι Αστάθμητοι Παράγοντες.
Αναλυτικά:
Η ΤΑΞΗ είναι εκείνη που τείνει να διατηρήσει τα πάντα σε μία σειρά. Όλα τακτοποιημένα σε μία κατάσταση απολύτως ελεγχόμενη, όπου τα πάντα είναι απλά και προβλέψιμα.
Η ΑΤΑΞΙΑ: οδηγεί σταθερά στην εντροπία, προσπαθώντας να διατηρήσει μία κατάσταση αντίθετη από αυτήν της Τάξης. Όλα υπάρχουν και δρουν ανεξέλεγκτα.
ΤΟ ΧΑΟΣ: φαινομενικά δρα ανεξέλεγκτα. Ωστόσο, είναι ο ρυθμιστής της ισοδυναμίας μεταξύ Τάξης και Αταξίας, πότε λαμβάνοντας θέση υπερ της μίας και πότε υπερ της άλλης.
ΟΙ ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ: είναι κατά κάποιον τρόπο σύμμαχοι του Χάους, αλλά παράλληλα κι εχθροί του, αφού δρουν ανεξέλεγκτα ως απρόβλεπτες καταστάσεις που άλλοτε ενδυναμώνουν την Τάξη κι άλλοτε την Αταξία. Η διαφορά τους από το Χάος, έγκειται στο ότι δεν τείνουν να διατηρήσουν την ισορροπία, αλλά αντίθετα να ενισχύσουν την ανισότητα.
Το Χάος ουσιαστικά είναι εκείνο που άρχει στην πραγματικότητα. Αρκεί μία ματιά στον ουρανό κατά τη νύχτα για να διαπιστώσουμε το αληθές: όλα τ’ αστέρια βρίσκονται άτακτα διανεμημένα στο σύμπαν, αλλά σε τέτοια τάξη που δεν τα αφήνει να χαθούν, ακόμη κι όταν ένα άστρο χάνεται. Αυτό είναι αποτέλεσμα της επενέργειας του Χάους. Ο διαιτητικός του ρόλος, είναι εκείνος που το κάνει τόσο σημαντικό.
Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε τα πάντα σε μία Τάξη. Θα ήταν τόσο βαρετά και πληκτικά, που από μόνοι μας θ’ αναζητούσαμε την Αταξία. Εάν κυριαρχούσε η Αταξία, τότε τίποτα δε θα μπορούσε να σταθεί και όλα θα είχαν καταστραφεί. Αντίθετα, το Χάος φροντίζει ώστε και η Τάξη και η Αταξία να συνυπάρχουν ώστε τίποτα να μην είναι πληκτικό και τίποτα να μην καταστραφεί. Εκείνο που καθορίζει την δράση του Χάους, είναι η επενέργεια των Αστάθμητων Παραγόντων. Εάν κάποιος Αστάθμητος Παράγων κινηθεί προς ενίσχυση της Τάξης, τότε το Χάος θα παρέμβει υπερ της Αταξίας και το αντίθετο. Υπάρχουν όμως ορισμένες φορές δράσεις των Αστάθμητων Παραγόντων που ενεργούν προς όφελος της λειτουργίας του Χάους. Τότε το Χάος αναγκάζεται να υποχωρήσει προκειμένου να τηρηθεί η ισορροπία μεταξύ Χάους και Τάξεως – Αταξίας. Βλέπετε, το Χάος δε φροντίζει μόνο να τηρούνται οι ισορροπίες μεταξύ Τάξης και Αταξίας, αλλά και μεταξύ του εαυτού του και των άλλων 2.
Εάν σήμερα υπάρχουμε, το οφείλουμε στο Χάος. Όχι μόνο γιατί δε μας άφησε να πεθάνουμε από την πλήξη, αλλά και γιατί δε μας άφησε να χαθούμε από την καταστρεπτική δύναμη της Αταξίας
Γεώργιος Δουρμούσης Μεταξᾶς.
http://eikonoskopionews.blogspot.com
http://filonoi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου