Σπουδαιότερο απ΄ όλα είναι, να λάβει κανείς υπ΄ όψιν τις θέσεις του
Ιώσηπου, οι οποίες δεν είναι μόνο θέσεις ενός ιστορικού επιστήμονα αλλά
και ενός επαναστάτη που πολέμησε εναντίον των Ρωμαίων και εναντίον
εκείνων των Ιουδαίων που είχαν ελληνική παιδεία.
Όπως αναφέρει ο Ιώσηπος στην βιογραφία του, όταν κατά την διάρκεια του Ιουδαϊκού πολέμου έφτασαν διαταγές από την Ιερουσαλήμ να παραιτηθεί από την θέση του στρατηγού της Γαλιλαίας, ο Ιώσηπος τις αψήφησε και παρατηρώντας πως οι απεσταλμένοι είχαν κοινή την ελληνική παιδεία, πολέμησε με ζήλο τους Γαλιλαίους αντιπάλους του. Προκάλεσε τότε ένα εμφύλιο πόλεμο και κυριάρχησε τελικά με τον στρατό του, περιμένοντας τον στρατηγό του Νέρωνα, τον γέρο Βεσπασιανό, ο οποίος κατέφτανε με τις Ρωμαϊκές λεγεώνες για να καταπνίξει την επανάσταση.
Όμως εκείνος που πολέμησε με ζήλο τους αντιπάλους του ελληνιστές Ιουδαίους, παραδόθηκε στον Φλάβιο Βεσπασιανό και τελικά τον κολάκεψε και τον υπηρέτησε σε όλη του την ζωή, παίρνοντας μάλιστα και το όνομα Φλάβιος. Αυτό που φανερώνει πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κανείς στον ιστορικό Φλάβιο Ιώσηπο, είναι η διήγηση του, για το πως παραδόθηκε στον εχθρό.
Όταν ο Βεσπασιανός νίκησε τον στρατό του Ιώσηπου κι άρχιζε να σφάζει και να σκοτώνει τους επαναστάτες στην Γαλιλαία, ο ίδιος ο Ιώσηπος δεν βρισκόταν πουθενά. Είχε με την βοήθεια του θεού βρει μια τρύπα όπου χώθηκε και κατέληξε σε ένα σπήλαιο με σαράντα ακόμη συντρόφους του. Οι σύντροφοι του Ιώσηπου πρότειναν, αφού ήταν αδύνατον να σωθούν, να σκοτωθούν ώστε να μην πέσουν στα χέρια των Ρωμαίων. Αφού μετά από πολλά επιχειρήματα ο Ιώσηπος, που δεν συμφωνούσε καθόλου με την ιδέα αυτή, δεν τους έπεισε να παραδοθούν στους Ρωμαίους, τους πρότεινε να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο μέχρι τον τελευταίο, μια και η αυτοκτονία απαγορεύεται από τον νόμο του θεου.
"Μια και δεν αλλάζετε γνώμη κι επιμένετε να σκοτωθούμε παρά να παραδοθούμε, ελάτε να ρίξουμε κλήρο με τρόπο που ν΄ αποφύγουμε την αυτοκτονία. Οποίος βγει πρώτος στον κλήρο αυτός θα σκοτώνεται από τον αμέσως επόμενο. Κ΄ έτσι η τύχη θα περάσει απ΄ όλους ώστε κανένας να μην σκοτωθεί από το ίδιο του το χέρι. Γιατί δε ταιριάζει να σκοτωθούνε οι άλλοι και να μετανιώσει κανένας ύστερα και να σωθεί".
Οι σύντροφοι του δεχτήκανε με χαρά να πεθάνουν μαζί με τον στρατηγό τους Ιώσηπο κι έτσι ξεκίνησαν να ρίχνουν κλήρο και να αλληλοσκοτώνονται μέσα στην σπηλιά. Ως εκ θαύματος όμως, "υπό τύχης είτε υπό Θεού πρόνοιας" λέει ο Ιώσηπος, σκοτώθηκαν οι τριανταοκτώ άνδρες κι έμεινε ο ίδιος με ένα ακόμη για να τραβήξουν κλήρο. Αυτόν τον πείθει να παρατήσουν τον κλήρο και παραδοθούν στους Ρωμαίους.
Έτσι έσωσε την ζωή του ο Ιώσηπος και μόλις συνάντησε τον Βεσπασιανό του είπε όλα όσα γράφει και στο βιβλίο του, ότι ποτέ δεν συμπαθούσε τους ελληνιστές επαναστάτες και ότι ο ίδιος αναγκάστηκε να πάρει μέρος στην επανάσταση. Προφήτεψε μάλιστα πως ο Βεσπασιανός θα γίνει αυτοκράτορας, όπως και ο γιος του Τίτος, τον οποίο συνόδευσε στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ.(Αλλά εκείνη την εποχή περιζήτητοι ήταν οι χρησμοί των Δελφών, και ασφαλώς ο Καίσαρ δεν θα περίμενε σημαντικό χρησμό από αιχμάλωτο Εβραίο, ο οποίος θα ήταν σίγουρα κολακεία αλλά από το μαντείο των Δελφών και ας μη ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή ζούσε ο Πλούταρχος ιερέας του Απόλλωνος και αξιοπρεπής ιστορικός από τον οποίον δεν υπάρχει καμία αναφορά για τον Εβραίο „συνάδελφο“ . )
Γνωρίζουμε λοιπόν πως ο Φλάβιος Ιώσηπος, μπορεί να γράψει οποιοδήποτε ψέμα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τις απόψεις του αλλά ακόμη και τις απόψεις εκείνων που υπηρετεί πιστά ως δούλος, δηλαδή των Ρωμαίων και των Φαρισαίων. Και παρόλο που ισχυρίζεται ότι κατάγεται από την βασιλική οικογένεια των Ασαμωναίων, στο βιβλίο του συκοφαντεί και γράφει χωρίς περιστροφές εναντίον της οικογένειας του.
Είναι φανερό πως η ιστορία του Ιώσηπου είναι ένα εκκλησιαστικό κείμενο, και ως τέτοιο έχει διασωθεί. Είναι ένα κείμενο που υπερασπίζεται την ιουδαϊκή χριστιανική άποψη του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν. Πολλά αποσπάσματα του Ιώσηπου υπάρχουν στα ευαγγέλια και τις Πράξεις των αποστόλων. Η ιστορία της αποκεφάλισης του Ιωάννη του βαπτιστή στον Μαχαιρούντα και ο θάνατος του βασιλιά Αγρίππα είναι δύο επεισόδια που στηρίζονται στο κείμενο του Ιώσηπου. Τα βιβλία του Ιώσηπου είναι άρρηκτα συνδεμένα με τα ευαγγέλια γιατί είναι τα μοναδικά ιστορικά βιβλία που περιγράφουν τα γεγονότα στην Ιουδαία την εποχή του Χριστού.
Πρέπει δηλαδή να έχουμε υπ΄ όψιν μας, ότι ο Ιώσηπος είναι αντίπαλος της ελληνικής παραδόσεως των Ιουδαίων. Έτσι μαθαίνουμε για την βασίλισσα Μαρία και για τους ελληνιστές Ιουδαίους, από όσα εναντίον τους έγραψε ο Φαρισαίος Φλάβιος Ιώσηπος.
Υπάρχουν και άλλες απόψεις για τον δόλιο βίο του Ιώσηπου, για την οικογένεια του η οποία μετά την άλωση του ναού του Σολομώντος απέκτησε το εμπορικό μονοπώλιο Κίνας και Ινδίας?
Όπως αναφέρει ο Ιώσηπος στην βιογραφία του, όταν κατά την διάρκεια του Ιουδαϊκού πολέμου έφτασαν διαταγές από την Ιερουσαλήμ να παραιτηθεί από την θέση του στρατηγού της Γαλιλαίας, ο Ιώσηπος τις αψήφησε και παρατηρώντας πως οι απεσταλμένοι είχαν κοινή την ελληνική παιδεία, πολέμησε με ζήλο τους Γαλιλαίους αντιπάλους του. Προκάλεσε τότε ένα εμφύλιο πόλεμο και κυριάρχησε τελικά με τον στρατό του, περιμένοντας τον στρατηγό του Νέρωνα, τον γέρο Βεσπασιανό, ο οποίος κατέφτανε με τις Ρωμαϊκές λεγεώνες για να καταπνίξει την επανάσταση.
Όμως εκείνος που πολέμησε με ζήλο τους αντιπάλους του ελληνιστές Ιουδαίους, παραδόθηκε στον Φλάβιο Βεσπασιανό και τελικά τον κολάκεψε και τον υπηρέτησε σε όλη του την ζωή, παίρνοντας μάλιστα και το όνομα Φλάβιος. Αυτό που φανερώνει πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κανείς στον ιστορικό Φλάβιο Ιώσηπο, είναι η διήγηση του, για το πως παραδόθηκε στον εχθρό.
Όταν ο Βεσπασιανός νίκησε τον στρατό του Ιώσηπου κι άρχιζε να σφάζει και να σκοτώνει τους επαναστάτες στην Γαλιλαία, ο ίδιος ο Ιώσηπος δεν βρισκόταν πουθενά. Είχε με την βοήθεια του θεού βρει μια τρύπα όπου χώθηκε και κατέληξε σε ένα σπήλαιο με σαράντα ακόμη συντρόφους του. Οι σύντροφοι του Ιώσηπου πρότειναν, αφού ήταν αδύνατον να σωθούν, να σκοτωθούν ώστε να μην πέσουν στα χέρια των Ρωμαίων. Αφού μετά από πολλά επιχειρήματα ο Ιώσηπος, που δεν συμφωνούσε καθόλου με την ιδέα αυτή, δεν τους έπεισε να παραδοθούν στους Ρωμαίους, τους πρότεινε να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο μέχρι τον τελευταίο, μια και η αυτοκτονία απαγορεύεται από τον νόμο του θεου.
"Μια και δεν αλλάζετε γνώμη κι επιμένετε να σκοτωθούμε παρά να παραδοθούμε, ελάτε να ρίξουμε κλήρο με τρόπο που ν΄ αποφύγουμε την αυτοκτονία. Οποίος βγει πρώτος στον κλήρο αυτός θα σκοτώνεται από τον αμέσως επόμενο. Κ΄ έτσι η τύχη θα περάσει απ΄ όλους ώστε κανένας να μην σκοτωθεί από το ίδιο του το χέρι. Γιατί δε ταιριάζει να σκοτωθούνε οι άλλοι και να μετανιώσει κανένας ύστερα και να σωθεί".
Οι σύντροφοι του δεχτήκανε με χαρά να πεθάνουν μαζί με τον στρατηγό τους Ιώσηπο κι έτσι ξεκίνησαν να ρίχνουν κλήρο και να αλληλοσκοτώνονται μέσα στην σπηλιά. Ως εκ θαύματος όμως, "υπό τύχης είτε υπό Θεού πρόνοιας" λέει ο Ιώσηπος, σκοτώθηκαν οι τριανταοκτώ άνδρες κι έμεινε ο ίδιος με ένα ακόμη για να τραβήξουν κλήρο. Αυτόν τον πείθει να παρατήσουν τον κλήρο και παραδοθούν στους Ρωμαίους.
Έτσι έσωσε την ζωή του ο Ιώσηπος και μόλις συνάντησε τον Βεσπασιανό του είπε όλα όσα γράφει και στο βιβλίο του, ότι ποτέ δεν συμπαθούσε τους ελληνιστές επαναστάτες και ότι ο ίδιος αναγκάστηκε να πάρει μέρος στην επανάσταση. Προφήτεψε μάλιστα πως ο Βεσπασιανός θα γίνει αυτοκράτορας, όπως και ο γιος του Τίτος, τον οποίο συνόδευσε στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ.(Αλλά εκείνη την εποχή περιζήτητοι ήταν οι χρησμοί των Δελφών, και ασφαλώς ο Καίσαρ δεν θα περίμενε σημαντικό χρησμό από αιχμάλωτο Εβραίο, ο οποίος θα ήταν σίγουρα κολακεία αλλά από το μαντείο των Δελφών και ας μη ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή ζούσε ο Πλούταρχος ιερέας του Απόλλωνος και αξιοπρεπής ιστορικός από τον οποίον δεν υπάρχει καμία αναφορά για τον Εβραίο „συνάδελφο“ . )
Γνωρίζουμε λοιπόν πως ο Φλάβιος Ιώσηπος, μπορεί να γράψει οποιοδήποτε ψέμα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τις απόψεις του αλλά ακόμη και τις απόψεις εκείνων που υπηρετεί πιστά ως δούλος, δηλαδή των Ρωμαίων και των Φαρισαίων. Και παρόλο που ισχυρίζεται ότι κατάγεται από την βασιλική οικογένεια των Ασαμωναίων, στο βιβλίο του συκοφαντεί και γράφει χωρίς περιστροφές εναντίον της οικογένειας του.
Είναι φανερό πως η ιστορία του Ιώσηπου είναι ένα εκκλησιαστικό κείμενο, και ως τέτοιο έχει διασωθεί. Είναι ένα κείμενο που υπερασπίζεται την ιουδαϊκή χριστιανική άποψη του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν. Πολλά αποσπάσματα του Ιώσηπου υπάρχουν στα ευαγγέλια και τις Πράξεις των αποστόλων. Η ιστορία της αποκεφάλισης του Ιωάννη του βαπτιστή στον Μαχαιρούντα και ο θάνατος του βασιλιά Αγρίππα είναι δύο επεισόδια που στηρίζονται στο κείμενο του Ιώσηπου. Τα βιβλία του Ιώσηπου είναι άρρηκτα συνδεμένα με τα ευαγγέλια γιατί είναι τα μοναδικά ιστορικά βιβλία που περιγράφουν τα γεγονότα στην Ιουδαία την εποχή του Χριστού.
Πρέπει δηλαδή να έχουμε υπ΄ όψιν μας, ότι ο Ιώσηπος είναι αντίπαλος της ελληνικής παραδόσεως των Ιουδαίων. Έτσι μαθαίνουμε για την βασίλισσα Μαρία και για τους ελληνιστές Ιουδαίους, από όσα εναντίον τους έγραψε ο Φαρισαίος Φλάβιος Ιώσηπος.
Υπάρχουν και άλλες απόψεις για τον δόλιο βίο του Ιώσηπου, για την οικογένεια του η οποία μετά την άλωση του ναού του Σολομώντος απέκτησε το εμπορικό μονοπώλιο Κίνας και Ινδίας?
link: http://www.greatlie.com/xristianismos/protoxristianikoi-xronoi/541-flabios-iosipos-o-diplos-kataskopos.html
http://truth.freeforums.org/index.php
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου