της ομιλίας του 1ου Φροντιστηρίου της 5ης Οκτωβρίου 2008
1. Ησιόδου «Θεογονία» στ. 453 - 454
2. Ομηρικός Ύμνος εις Εστίαν (24/ΧΧIV)
3. Ορφικός Ύμνος εις Εστίαν (84/LXXXIV)
4. Πλάτωνος «Κρατύλος» 401 b - e
της ομιλίας του 2ου Φροντιστηρίου της 16ης Νοεμβρίου 2008
1. Απολλοδώρου «Βιβλιοθήκη Α΄» 1, 5 - 6
2. Ορφικός Ύμνος εις Εστίαν (84/LXXXIV)
3. Πρόκλου «Εκ των του φιλοσόφου Πρόκλου σχολίων εις τον Κρατύλον
Πλάτωνος εκλογαί χρήσιμοι» 138 - 142
4. Πλάτωνος «Φαίδρος» 246 Ε - 247
5. Ομηρικός Ύμνος εις Εστίαν (ΧΧΙΧ)
Συν -εστιάσεις και συμ - πόσια θεών
ΚΑΙ
Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ:
«ΑΦ’ ΕΣΤΙΑΣ ΑΡΧΕΣΘΑΙ»
Πολλοί ήσαν οι φίλοι, που μου εζήτησαν εφέτος μέσω διαδικτύου και προφορικά ν’ αναφερθώ στον Ύμνο της Εστίας, διότι, στα πρώτα τρία Φροντιστήρια της περυσινής χρονιάς (2007 - 2008), είχαμε ασχοληθή με το θέμα της προσευχής, μελετώντας το κείμενο του Πρόκλου «Εις τον Τίμαιον Πλάτωνος Β΄», 206 - 217.
Πράγματι, Ελληνικός Δια-λογισμός, προσευχή και Ύμνοι βρίσκονται σε τριαδικό αναγωγικό συντονισμό. Είναι ένας ενιαίος οργανισμός τριών επιπέδων. Μετά την κάθαρσι της ψυχής, μέσω του δικαστηρίου των Χρυσών Επών των Πυθαγορείων, επέρχεται η ανάτασις, η οποία οδηγεί στην προσευχή και ακολουθείται από τον Ύμνο της Εστίας. Αυτός θα πρέπη να εκφέρεται με σεβασμό και δέος, εξ αιτίας των εσωτερικών κεκρυμμένων γνώσεων του Ύμνου.
Η ιερά παρακαταθήκη του Ύμνου δεν πρέπει να βεβηλώνεται απερίσκεπτα με την προχειρότητα μιας δήθεν απαγγελίας (και πόσο μάλλον της κακής και άνευ γνώσεως ανα-γνώσεως), ούτε κατ’ ιδίαν, ούτε στούς αρχαίους ναούς, κατά μόνας ή και με άλλα άτομα. Ο ύμνος έχει ουσία, δύναμι και προορισμό, όταν έχη προηγηθή η επεξεργασία των εννοιών, τις οποίες επαγγέλλεται.
Συνεπώς, εφέτος στο πρώτο Φροντιστήριο της 5ης Οκτωβρίου έθεσα τον ύμνο της θεάς Εστίας, στην αφετηρία των Φροντιστηρίων μας.
Αν και επρόκειτο ν’ αναπτύξω τρία θέματα, παρέμεινα αποκλειστικώς στον Ύμνο της θεάς. Η αλλαγή προέκυψε μετά την επιθυμία των παρευρισκομένων φίλων να παρουσιάσω αναλυτικά την μεθοδολογία της προσεγγίσεως των Ύμνων γενικώτερα και ειδικώτερα την σημασία του παραγγέλματος: «αφ’ Εστιας άρχεσθαι».
Παραθέτω την βιβλιογραφία και τις παραπομπές στις οποίες ανέτρεξα, προκειμένου να επαναφέρω στο προσκήνιο την «πρεσβυτάτη θεα», ώστε όσοι νέοι επιθυμούν να παρευρεθούν στο δεύτερο Φροντιστήριο να είναι προετοιμασμένοι και με άνεσι να παρακολουθήσουν την ομιλία.
Διεχώρισα τις παραπομπές, στις οποίες ήδη ανεφέρθηκα και ακολουθούν εκείνες που θα παρουσιάσω στο επόμενο Φροντιστήριο. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι, παλαιοί και νέοι, θα μπορούν να έχουν την γνώσι των κειμένων.
Το «αφ’ Εστίας άρχεσθαι» διεισδύει στην ουσία/εστία της ψυχής του ανθρώπου, ο οποίος προτίθεται ν’ αρχίση το έργο του, εξετάζων πρώτα τον εαυτό/ουσία/εστία του. Είναι ορθό, αλλά και αναγκαίο ο διαλογιζόμενος να κάμνη αρχή από την ατομική του εστία.
Μετά την κατάκτησι της γνώσεως του εαυτού και την έμπρακτο εφαρμογή των ήδη γνωστών Πυθαγορείων Χρυσών Επών (1ου και 2ου τόμου των βιβλίων του Ελληνικού Δια-λογισμού), ο διαλογιζόμενος κάμνει την προσωπική του γνωριμία με την «ποθεινοτάτη, μειδιόωσα και μάκαιρα θεα», μέσω των φιλοσοφικών κειμένων και των Ύμνων. Αναλόγως δε των δυνατοτήτων του ενατενίζει την Θεία της Ουσία. Αφού γνωρίση τις μυστηριακές της ιδιότητες, όπως τις παραδίδει ο Πλάτων στον διάλογο «Κρατύλος» (401 b - e), καθίσταται άξιος να προσλάβη την θεία εν - έργεια.
Με την αόρατο θέασι της θεάς, η ψυχή αποκαθαρμένη και εστιασμένη θα ασχοληθή με το εντός της έργον. Μετά θα προχωρήση στην υλοποίησί του στο αισθητό πεδίο.
«Πράττουσα τα της εαυτής» η ψυχή προοδεύει, όπως λέγει ο Πλάτων στην Πολιτεία (433), αναφερόμενος στην επιμέλεια και στις πράξεις των πολιτών σχετικά με την δικαιοσύνη. «Ο τα εαυτού πράττων» είναι ένας γενικώτερος πλατωνικός φιλοσοφικός όρος, ο οποίος τακτοποιεί με φρόνησι τις άτακτες κινήσεις του θυμοειδούς και του επιθυμητικού μέρους της ψυχής, π. χ. τον θυμό/οργή, τον εγωϊσμό, τον φθόνο, την λαιμαργία, την φιληδονία, την φιλοχρηματία κ. λπ.
Κατά την διάρκεια του Φροντιστηρίου και μετά από την μελέτη των διαφόρων κειμένων, που αναφέρονται στην θεα, η ψυχή σταδιακώς ανακαλύπτει ποια είναι η φύσις της ουσίας της θεάς και προσπαθεί να μυηθή στην διπλή αντιθετική σημασία «του εν εαυτώ και του εν άλλω», όπως κατεγράφη από τον Πρόκλο στο έργο του «Εις τον Κρατύλον Πλάτωνος Εκλογαί Χρήσιμοι» (139 - 142).
Θα δοθούν εξηγήσεις και παραδείγματα σχετικά με όλους τούς ανωτέρω φιλοσοφικούς όρους, ώστε να καλυφθούν οι απορίες των παρευρισκομένων. Με αυτόν το τρόπο θα πραγματοποιηθή μία εξοικείωσις με τις ιδιότητες της ατομικής μας Εστίας, συντονισμένες στις δυνάμεις της μυστηριακής Θεάς.
Η επιθυμία των παρευρισκομένων του πρώτου Φροντιστηρίου να μην προχωρήσω στην «Μυητική πορεία της ψυχής από τον Ηνίοχο στον Απόλλωνα» και στον «Ημερονύκτιο Διαλογισμό, μέσω Αρτέμιδος/Απόλλωνος», - τα προγραμματισμένα θέματα, τα οποία δεν ανεπτύχθησαν στο πρώτο Φροντιστήριο - παρά μόνον αφού συμπληρώσωμε την ανάλυσι των ιδιοτήτων της θεάς, με ωδήγησε στην απόφασι να παραμείνω στην θεά Εστία και στο δεύτερο Φροντιστήριο της 16ης Νοεμβρίου.
Αφού δε ολοκληρώσωμε την ερμηνεία των κειμένων, θα ασχοληθούμε με τα πιο πάνω δύο θέματα, διότι αυτά αναφέρονται στον δεύτερο τόμο του Ελληνικού Δια-λογισμού. Στόχος μας, η ηνιόχησις της μυστηριακής πορείας της ψυχής προς τον Θεό του Φωτός, τον Φοίβο Απόλλωνα....
Αλτάνη, Π.Φ., 13.10.2008
http://www.altani.gr/greek/arthra/keimeno19.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου