Σύμπαν και άνθρωπος

Όλα στο σύμπαν αφορούν τη μεταμόρφωση.Η ζωή μας μοιάζει με τις σκέψεις που τη διαμορφώνουν.

Μάρκος Αυρήλιος

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Το νόθο εδάφιο του ιστορικού Ιώσηπου Φλάβιου και η αμφισβητούμενη ιστορικότητα του Ιησού…

Pablo Picasso, Σταύρωση (1930)

Αν ο χριστιανισμός είχε να επιδείξει μια «μεγάλη προσωπικότητα», ένα Αρχηγό, η ιστορία θα κατέγραφε και θα σχολίαζε οπωσδήποτε το γεγονός με αδιάσειστα στοιχεία- αποδείξεις κι έτσι η ύπαρξη του Ιησού- Χριστού θα ήταν αδιαμφισβήτητη. Ένα τόσο μεγάλο κίνημα που έχει μια τόσο μεγάλη ιστορική σημασία, δε θα περνούσε απαρατήρητο από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης. Αν κάποτε έζησε ένας πραγματικός Ιησούς, αρχηγός και θεμελιωτής της νέας θρησκείας θα έπρεπε να είχε περάσει τα σύνορα της Παλαιστίνης και οι ιστορικοί θα είχαν  καταγράψει το ιστορικό γεγονός.
Περί «ιστορικού» λοιπόν Χριστού τίποτα το συγκεκριμένο δεν αναφέρουν οι ιστορικές πηγές, τουναντίον μάλιστα έμμεσα ενισχύουν την αντίληψη της νεότερης επιστημονικής κριτικής πως πρόκειται περί «μυθικού» Ιησού.
Κατά καιρούς μεγάλη συζήτηση κι αντιπαράθεση, μεταξύ ειδικών επιστημόνων, ιστορικών και θεολόγων, έγινε για την περικοπή, αναφορά στον Ιησού, στο έργο Ιουδαϊκή Αρχαιολογία του ιστορικού Ίωσηπου Φλάβιου, Ιουδαίου την καταγωγή και ελληνομαθούς που έζησε τον πρώτο αιώνα μ. Χ.
Ας δούμε τι γράφει το ελεγχόμενο κείμενο του Ιώσηπου, όπως το παραθέτει ο Παντελής Μπουκάλας στο κείμενο του «Καινή εντολή και παμπάλαιη αδιαφορία» στο βιβλίο του «Υποθέσεις I»:
«Γίνεται δε κατά τούτον τον χρόνον Ιησούς σοφός ανήρ, είγε άνδρα αυτόν λέγειν χρη, ην γαρ παραδόξων έργων ποιητής, διδάσκαλος ανθρώπων των ηδονή ταληθή δεχομένων και πολλούς μεν Ιουδαίους πολλούς δε και του Ελληνικού επηγάγετο, ο χριστός ούτος ην. Και αυτόν ενδείξει των πρώτων ανδρών παρ’ ημίν σταυρώ επιτετιμηκότητος Πιλάτου ουκ επαύσαντο οι το πρώτον αγαπήσαντες, εφάνη γαρ αυτοίς τρίτην έχων ημέραν πάλιν ζων των θείων προφητών ταύτα τε και άλλα μυρία αυτού θαυμάσια ειρηκόντων. Εις έτι τε νυν των Χριστιανών από τούδε ωνομασμένον ουκ επέλιπε το φύλλον».
Οι χριστιανοί αποδέχονται ως αυθεντικό το χριστολογικό αυτό εδάφιο, συν τοις άλλοις επειδή μπορούν να το χρησιμοποιήσουν σαν επικουρική μαρτυρία για να αποδείξουν  την από πολλές πλευρές αμφισβητούμενη ιστορικότητα του Ιησού, μια μαρτυρία μάλιστα η οποία δεν προέρχεται από κάποιον που συμμερίζεται την ίδια πίστη μ’ αυτούς αλλά από έναν αμερόληπτο τρίτο. Οι ιστορικοί και οι γραμματολόγοι, πάντως, κρίνουν νόθο το εδάφιο και το εξοβελίζουν, θεωρώντας ότι πρόκειται για αναδρομική ιδεολογική επέμβαση χριστιανών στο σώμα της ιστορίας. Δεν πρόκειται άλλωστε για πρωτοφανές εγχείρημα παραποίησης της ιστορίας, καθώς οι ειδικοί επισημαίνουν πλείστες άλλες παρόμοιες παρεμβάσεις.
Rembrand,"Οι τρεις σταυροί"

Γράφει ο Γιάννης Κορδάτος στο βιβλίο του, «Αρχαίες θρησκείες και χριστιανισμός»:
«Περί της ιστορικότητας του Ιησού ούτε η εβραϊκή φιλολογία ούτε η ελληνίζουσα (του Φίλωνα και Ιώσηπου) αναφέρουν τίποτα το συγκεκριμένο ή σχετικό. Ο Φίλωνας, ο μεγάλος Εβραίος φιλόσοφος της Αλεξανδρινής Σχολής, δεν ξέρει τίποτα για χριστιανισμό ούτε για το Χριστό και τον Ιησού.
Οι θεολόγοι, όπως πάντα, λένε άρρητ’ αθέμιτα για τη σιωπή του Φίλωνα. Το πιθανότερο είναι πως στην εποχή του δε διαδόθηκε η μεσσιανική «αίρεση» στην Αίγυπτο. Μα ούτε και στην Παλαιστίνη θα είχε οπωσδήποτε κάποια σοβαρότητα ώστε να τη μάθουν και να την προσέξουν οι διανοούμενοι Εβραίοι της τοτινής εποχής.
Άλλος Εβραίος συγγραφέας είναι ο Ιούστος σύγχρονος του Φίλωνα. Ούτε κι αυτός αναφέρει τίποτα.
Μα μήπως ο επίσης ξακουστός Εβραίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος (30-100 μ. Χ.) έχει γράψει κάτι σχετικό; Οι χριστιανοί αντιγραφείς των συγγραμμάτων του στα κατοπινά χρόνια κατόρθωσαν όχι μόνο να το λογοκρίνουν μα και να το πλαστογραφήσουν σε πολλά σημεία. Αυτό είναι ολοφάνερο.
Κατάλαβαν φαίνεται (οι χριστιανοί αντιγραφείς) πως Ιησούς χωρίς ιστορική καταγωγή και επικύρωση δεν μπορεί να σταθεί και ότι μαζί του θα πέσει όλο το χριστιανικό οικοδόμημα και γι αυτό κατά την αντιγραφή των χειρογράφων του Ιώσηπου κατόρθωσαν να κακομιμηθούν το συγγραφικό του ύφος και να προσθέσουν ολόκληρο κεφάλαιο στο γνωστό σύγγραμμά “Ιουδαϊκή Αρχαιολογία”».
Πηγές:
1. Παντελής Μπουκάλας, Υποθέσεις I, εκδ. ΑΓΡΑ
2. Γιάννης Κορδάτος, Αρχαίες θρησκείες και χριστιανισμός, εκδ. Μπουκουμάνη
 http://itzikas.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου